စာအုပ္အမည္ – ဥတၱရအလင္း
စာအုပ္အမ်ိဳးအစား – ဘာသာျပန္လံုးျခင္း ဝတၱဳ
စာေရးသူ – ဝင္းတင္
ထုတ္ေဝသူ – ေနရီရီ စာအုပ္တုိက္ (ဒုတိယအႀကိမ္)
ထုတ္ေဝသည့္ ရက္စြဲ – ၂၀၁၁၊ ဒီဇင္ဘာ
အုပ္ေရ – ၅၀၀
တန္ဖိုး – ၃၀၀၀ က်ပ္
ဥတၱရအလင္းကို ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္ဖတ္ခ်ိန္တြင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားပင္ ထမိသည္။ ထိုစာအုပ္ကို က်မတို႔ ဖတ္ႏုိင္ဖို႔ ျမန္မာ ဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုေပးခဲ့သူက မေန႔တေန႔ကပင္ ေလာကကမၻာႀကီးထဲမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္း သူ၏ စာနယ္ဇင္း ဝိဉာဥ္က စာတြင္ ပူးကပ္လွ်က္ ရွိပါသည္။
ဘဘဦးဝင္းတင္ ဘာသာျပန္ေသာ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို က်မ ဖတ္ဖူးခဲ့ၿပီး ထိုစာအုပ္မ်ားေၾကာင့္ပင္ စာနယ္ဇင္းသမား တဦး အျဖစ္ ရပ္တည္ရသည့္ ဘဝကို က်မ ဂုဏ္ယူခဲ့သည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားက က်မကို စာနယ္ဇင္းသမားေကာင္း တဦး ထားရွိအပ္ေသာ စိတ္ထား၊ စာနယ္ဇင္းသမား တေယာက္အျဖစ္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်နပ္စိတ္မ်ား ေမြးျမဴတတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့သည္။
ပထမ စာအုပ္က “ကြိ” (QUEED) ၊ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္က ကြိကုိ ဖတ္ခြင့္ရၿပီးေနာက္ က်မ စာနယ္ဇင္း သမား တဦး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည္၊ ရူးသြပ္ခဲ့ရသည္။ စာနယ္ဇင္းသမား တဦး ျဖစ္ခြင့္ရဖို႔ကိုလည္း အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားခဲ့ မိသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကြိကို ဘာသာျပန္ေပးခဲ့ေသာ ဘဘဦးဝင္းတင္ကို ေက်းဇူးအထူး တင္ခဲ့မိသည္။ က်မ ကြိကို စတင္ ဖတ္ေနခ်ိန္တြင္ ဘဘဦးဝင္တင္ က နဝတ စစ္အစိုးရ၏ အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ် ခံထားရစဥ္ ျဖစ္သည္။
ကြိ အေၾကာင္းကို စာေရးဆရာမႀကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၏ “သူလိုလူ” စာအုပ္ထဲမွ သိရၿပီး ဖတ္ခ်င္မိေသာေၾကာင့္ စာအုပ္ အေဟာင္းဆုိင္မ်ားတြင္ လိုက္လံ ရွာေဖြခဲ့ရသည္။ စစ္အစိုးရသည္ လူကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားၿပီး စာအုပ္မ်ားကိုပါ ပိတ္ပင္ထားေသာေၾကာင့္ ကြိကို က်မ စာအုပ္ အေဟာင္းဆုိင္မ်ားတြင္ လုိက္လံ ရွာေဖြခဲ့ရသည္။ ရွားရွားပါးပါး က်မအသိ စာအုပ္အေဟာင္းဆုိင္ တဆုိင္ တြင္ ကြိကို က်မ ရွာေတြ႕ခဲ့၏။ ထုိစဥ္က က်ပ္ ၅၀၀ တိတိျဖင့္ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝသည့္ ကြိကိုက်မ ရခဲ့သည္။ ထိုကြိေၾကာင့္ပင္ အင္ဂ်င္နီယာ တဦး အျဖစ္ထက္ ထိုအခ်ိန္က ဘဝရပ္တည္ေရး မေရရာလွေသာ စာနယ္ဇင္းသမား တဦး၏ ဘဝကို ေက်ေက်နပ္နပ္ ေရြးခ်ယ္ျဖစ္ ခဲ့့ပါသည္။ ထို႔အတြက္လည္း ယေန႔အခ်ိန္အထိ ဘဘဦးဝင္းတင္ကို ေက်းဇူး တင္ေနဆဲ။
ဥတၱရ အလင္း စာအုပ္အညႊန္းကို ေရးစဥ္ ကြိ ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဖာ္ျပရျခင္းမွာ အေၾကာင္း ရွိပါသည္။ ဘဘ ဦးဝင္းတင္ ဘာသာျပန္ ခဲ့ေသာ ထို စာအုပ္ႏွစ္အုပ္စလံုးက က်မ၏ စာနယ္ဇင္းသမား ဘဝအတြက္ အက်ိဳးရွိခဲ့၊ ဆက္ႏႊယ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခ်င္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာ ေအေဂ် ခရိုနင္ကို ဘာသာျပန္ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဆရာထင္လင္း၊ ဆရာ ေမာင္ထြန္းသူ စသူတုိ႔ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ သိခြင့္၊ ႏွစ္သက္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ေအေဂ် ခရိုနင္စာအုပ္ ဘာသာျပန္မ်ားကို က်မ အရူးအမူး လုိက္လံ ရွာေဖြ ဖတ္ရႈေနစဥ္က ဥတၱရ အလင္း (Northern Light) ကို မေတြ႕ခဲ့ရ။
ဥတၱရ အလင္းကို ပထမအႀကိမ္ ျဖန္႔ခ်ိသည့္ အခ်ိန္က ၁၉၇၉ ခုႏွစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း က်မဖတ္ရခ်ိန္က ပထမအႀကိမ္ႏွင့္ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ကြာျခားၿပီးမွ ထုတ္ေဝသည့္ ဒုတိယ အႀကိမ္ ျဖန္႔ခ်ိေသာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က်မွ။ ကြိကို သူလိုလူ (ထိုစာအုပ္ သည္လည္း က်မ စာနယ္ဇင္းသမား ျဖစ္ရန္ တြန္းပုိ႔သည့္ အားတခုျဖစ္သည္) မွ တဆင့္ သိခြင့္ခဲ့ရေသာ္လည္း ဥတၱရ အလင္းကို က်မ မသိခဲ့။ သိေအာင္ ညႊန္းေပးမည့္သူမ်ား၊ စာအုပ္မ်ားႏွင့္လည္း မဆံုေတြ႕၊ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဥတၱရ အလင္း ကဲ့သို႔ေသာ စာအုပ္က ၁၉၉၅၊ ၉၆ ကာလမ်ား ကတည္းက ႏွစ္ႀကိမ္၊ သံုးႀကိမ္မွ် မက ျပန္လည္ ရိုက္ႏွိပ္ၿပီး ျဖစ္သင့္သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိကာလမ်ားက စာေရးဆရာေကာ၊ သူ႔စာအုပ္မ်ားပါ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ တားဆီး ခံေနရခ်ိန္ျဖစ္၍ က်မ ဖတ္ခြင့္ရဖို႔ အလွမ္းမနီးခဲ့ျခင္းပင္။
ဥတၱရ အလင္းကို ဖတ္ခြင့္ရစဥ္က က်မ ထုိင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ေနစဥ္ ျဖစ္သည္။ ပထမအခ်က္ မူရင္း စာေရးဆရာ ေအေဂ်ခရိုနင္၊ ဒုတိယအခ်က္ ဦးဝင္းတင္ ဘာသာျပန္ေသာ စာနယ္ဇင္းေနာက္ခံ ဝတၳဳ စသည့္ အခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ က်မ ဥတၱရ အလင္းကို မွာယူဖတ္ရႈ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းပင္။
ကြိကို ဖတ္ၿပီး စာနယ္ဇင္းသမား တဦး ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ေသာ က်မသည္ ဥတၱရ အလင္းကို ဖတ္ခ်ိန္တြင္ စာနယ္ဇင္းသမား သက္တမ္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ စာနယ္ဇင္းသမား သက္တမ္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ဟု ဆိုလုိက္ေသာ္လည္း က်မ၏ စာနယ္ဇင္းသမား အျဖစ္ ရင့္က်က္မႈမွာ ၅ ႏွစ္ခန္႔ပင္ မရွိေသးပါ။ ကြိက က်မကို စာနယ္ဇင္းသမား တဦး၏ ဘဝကို ခံယူဖို႔ တြန္းပို႔သည္ ဆိုလွ်င္ ဥတၱရ အလင္း ကေတာ့ စာနယ္ဇင္းသမားေကာင္း တေယာက္ဆိုတာ ဘယ္လိုဟု ထပ္ဆင့္ သင္ေပးသည္ဟု ဆိုရေပလိမ့္မည္။
ထိုစာအုပ္မွ အဖိုးတန္လွေသာ အရာတခုမွာ ကြယ္လြန္သူ သတင္းစာဆရာႀကီး လူထုစိန္ဝင္း၏ အမွာစာဟု ဆိုခ်င္သည္။ သူ႔အမွာတြင္ပင္ ဘဘဦးဝင္းတင္၏ စရိုက္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ စာနယ္ဇင္းသမား ဘဝကို မည္မွ် ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား သည္။
“သူဟာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္နီးပါး ေထာင္နန္းစံခဲ့ရတဲ့ ပါတီထိပ္သီး ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တေယာက္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႔ကို အခုထိ ႏုိင္ငံေရးသမားလို႔ မျမင္ဘဲ သတင္းစာဆရာ တေယာက္လို႔သာ ျမင္ေနဆဲျဖစ္တယ္။ မူကို အျပဳအျပင္ မခံတာ၊ အေျပာင္းအလဲ မလုပ္တာဟာ သတင္းစာဆရာမ်ားရဲ႕ အေျခခံအက်ဆံုး က်င့္ဝတ္ျဖစ္တယ္။ သတင္းသမား ဆုိတာ ျဖစ္တာကို ျဖစ္တဲ့ အတုိင္း၊ ျမင္တာကို ျမင္တဲ့အတုိင္း ေရးရတယ္။ ျဖည့္တာ စြက္တာ မလုပ္ရသလို၊ ျဖဳတ္တာ ေဖ်ာက္တာလည္း မလုပ္ရဘူး။ သနပ္ ခါး လိမ္း ပန္းပန္ၿပီး လူျမင္ေကာင္းေအာင္ မလုပ္ရသလို၊ လူျမင္ မေကာင္းလို႔ ဆိုၿပီး ထိန္ခ်န္တာလည္း မလုပ္ရဘူး။ သတင္းစာ ဆရာ ဗီဇစိတ္နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ဝင္လုပ္ရေတာ့ လူေတြက သူ႔ကို အေျပာင္းအလဲ မလုပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာထား တင္းမာသူလို႔ ျမင္ေနၾက တာ ျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ ကိုယ္တုိင္က ႏုိင္ငံေရးသမား ျဖစ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖို႔လည္း သူ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ကူးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ မလုပ္ရင္ မျဖစ္လို႔ အေရးေတာ္ပံုႀကီး အတြင္း ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ ရင္းနဲ႔ ဇြတ္အတင္း ေပၚတာဆြဲသလို အဆြဲခံရလို႔ ႏုိင္ငံေရးသမား ျဖစ္သြားခဲ့ရတာသာ ျဖစ္တယ္”
အထက္ပါ စာစုမွာ ဆရာႀကီး လူထုစိန္ဝင္းက ဘဘဦးဝင္းတင္ကို မွတ္ခ်က္ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘဘဦးဝင္းတင္သည္ စာနယ္ဇင္းသမား တဦးအျဖစ္ ကိုယ္တုိင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္မရသည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ ကြိ ကဲ့သို႔ေသာ၊ ဥတၱရ အလင္း ကဲ့သို႔ေသာ စာနယ္ဇင္းသမား အေၾကာင္း အေျခခံသည့္ စာအုပ္မ်ားေရးရင္း ရေသ့စိတ္ေျဖ လုပ္ေနသည္ ဟုလည္း ဆရာႀကီး လူထု စိန္ဝင္း က ဆုိေသးသည္။
မူရင္းစာေရးဆရာ၏ ဇာတ္လမ္း ဇာတ္အိမ္ ခိုင္ခံ့မႈ၊ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္ ေပၚလြင္မႈတို႔ကို ဘဘဦးဝင္းတင္၏ ဘာသာျပန္ ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ ျမန္မာစကားေျပ အေရးအသား ေခ်ာေမြ႕မႈတို႔ႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုိက္ေသာ အခါ ဥတၱရ အလင္းကို က်မ လက္မွ မခ်တမ္း ဖတ္မိ သြားေတာ့သည္။ ထိုအခါ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ဟင္နရီေပ့သည္ ဦးဝင္းတင္ျဖစ္လိုက္၊ ဦးဝင္းတင္က ဟင္နရီေပ့ ျဖစ္လိုက္ႏွင့္ က်မ စိတ္ကူးထဲတြင္ ပံုေဖာ္မိသြားသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ က်မအတြက္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ထဲတြင္ ေငြေၾကးဥစၥာ ဓန ဘာဆိုဘာမွ မရွိခ်ိန္၊ ထိုးႏွက္တုိက္ခုိက္မႈမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ အႏုိင္က်င့္မႈမ်ား ေအာက္တြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ အလံကို မလွဲၾကတာျခင္း တူညီသည္။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ေငြေၾကးတန္ဖိုးမ်ားစြာျဖင့္ မလဲတာ၊ ဂုဏ္သိကၡာကို ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ မလဲၾကတာျခင္းလည္း တူညီၾကသည္။ အမွန္ တရားကို ျမတ္ႏိုးဖက္တြယ္တာ ျခင္းေကာေပါ့။
စာနယ္ဇင္းသမား ဘဝကို ဆာဘြဲ႕ရ လႊတ္ေတာ္အမတ္တဦး၊ သံအမတ္ႀကီး စသည့္ ရာထူးရာခံမ်ားႏွင့္ မလဲႏုိင္သည့္ ဟင္နရီေပ့ သည္ က်မအတြက္္ ဟီးရိုး ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ဟင္နရီေပ့သည္ နယ္ၿမိဳ႕ကေလး တၿမိဳ႕မွ မထင္မရွား သတင္းစာတုိက္ တတိုက္ကို ထူေထာင္သူသာ၊ သုိ႔ေသာ္ သူ႔သတင္းစာတုိက္ ကေလးကို ေငြေၾကးတန္ဖိုးမ်ားစြာႏွင့္ လာဝယ္သူ (ထုိသူက အတင္း အဖ်င္း သတင္းမ်ားျဖင့္ စီးပြားရွာေနေသာ၊ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ေသာ ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူ၊ သတင္းစာသမား အေယာင္ေဆာင္ တဦး) ထံ ထိုးမေရာင္းခဲ့။ ေငြေၾကးမက္ေမာသည့္ ဇနီးသည္က တုိက္တြန္းသည္ကိုပင္ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။ မိသားစု အတြင္းေရးကို ေဖာ္ထုတ္ ေရးသား၊ နာမည္ဖ်က္ခံရသည့္ အေျခအေန၊ အာဏာရွိသူ တခ်ိဳ႕၏ ဖိအားေၾကာင့္ ဘဏ္တုိက္မ်ားမွ ေငြထုတ္ေခ်းရန္ ျငင္းပယ္ ခံရသည့္ အေျခအေနတြင္ပင္ သူက ယံုၾကည္ခ်က္ကို အယိမ္းယိုင္ မခံခဲ့။ သူ႔သတင္းစာကို အညႇီအေဟာက္၊ အတင္းအဖ်င္း သတင္းစာတိုက္ပိုင္ရွင္ လက္ထဲ မေရာက္ေအာင္ ရဲရဲရင့္ရင့္ ကာကြယ္ႏုိင္သူ ျဖစ္သည္။
ကြိကို ဖတ္ၿပီး စာနယ္ဇင္းသမား တေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ေသာ က်မသည္ ဥတၱရ အလင္းကို ဖတ္ၿပီး က်မေနထုိင္ရာ ေမြးရပ္ဇာတိ ၿမိဳ႕နယ္ကေလး အတြက္ Community သတင္းစာကေလး တေစာင္ ထြက္ေပၚခ်င္သည့္ ခ်င္ျခင္း ဆႏၵ ျပင္းျပခဲ့ရပါသည္။ ထိုခ်င္ျခင္း သည္ က်မကဲ့သို႔ေသာ ဘာမွ မဟုတ္သည့္ စာနယ္ဇင္းသမား တဦးအတြက္ အိပ္မက္ တခုသာ ျဖစ္မွန္းလည္း သိပါသည္။ ဒါေပ မယ့္ ဟင္နရီေပ့လုိပဲ မူဝါဒတိတိက်က် ကိုင္စြဲတဲ့၊ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းစာ ေပါက္စေလး တေစာင္ ျဖစ္ဖို႔ က်မတတ္စြမ္းသမွ် ႀကိဳးပမ္းၾကည့္ခ်င္ ပါေသးသည္။
“က်ေနာ့္သတင္းစာက ကိုယ့္နယ္ က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ မူဝါဒ တိတိက်က် ကိုင္စြဲခဲ့တဲ့ သတင္းစာႀကီးေတြရဲ႕ ေျခရာကို နင္း တယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြကို ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္ ျပဳတဲ့ သတင္းစာႀကီးေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္တယ္၊ တုိင္းသူျပည္သား ေတြကို ဖိုမကိစၥေတြ၊ အာရံုလုိက္စားမႈေတြ၊ မၾကားဝံ့မနာသာ အတင္းအဖ်င္းေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းရတဲ့ နလပိန္းတံုး အရိုင္းအစိုင္း လူမ်ိဳးအျဖစ္ ေမြးထုတ္မယ့္အစား ဆင္ျခင္တံုတရားႀကီးတဲ့ ႏုိင္ငံသားေကာင္းေတြ အျဖစ္ ေမြးထုတ္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ သတင္းစာႀကီးေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္တယ္”
ဟင္နရီေပ့၏ စကားက သတင္းစာသမားေကာင္း တဦး၏ လြတ္လပ္ေသာ အေတြးကို ထင္ဟပ္ေနသည္။ နယ္ေဒသမွ သိပ္မႀကီး က်ယ္ေသာ သတင္းစာတုိက္ကေလးပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခုိင္မာေသာ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ တုိင္းျပည္ အတြက္၊ သူ႔ၿမိဳ႕နယ္အတြက္ ထက္သန္ေသာ စိတ္ရွိသည့္ သတင္းစာသမားေကာင္း တဦးအျဖစ္က အားက်ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝမႈတြင္ ပါရွိသည့္ ဘာသာျပန္သူ၏ အမွာကိုလည္း ယခုစာအုပ္တြင္ ထပ္ဆင့္ေဖာ္ျပထားသည္။
“ဥတၱရ အလင္းသည္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးေဆာင္ သတင္းစာေကာင္းႏွင့္ ပုဂၢလိက ကိုယ္က်ိဳးရွာ သတင္းစာဆိုး၏ ပဋိပကၡ၊ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္္ သတင္းစာသမားႏွင့္ မူးတင္းပဲတင္း သတင္းစာသမား၏ တုိက္ပြဲ၊ သေဘာရိုးႏွင့္ မေနာဆိုး၏ ဝိေရာဓိတို႔ကို ဇာတ္လမ္းဖြဲ႕သည္” ဟူ၍ ဘဘဦးဝင္းတင္က ဥတၱရ အလင္း၏ အခ်ဳပ္ကို ၎၏ အမွာတြင္ ေရးထားပါသည္။
ဆရာႀကီး လူထုစိန္ဝင္းကေတာ့ “ဥတၱရ အလင္းကို လူငယ္ေတြဖတ္ၿပီး ဟင္နရီေပ့ကို အားက်ရံုေလာက္ ရွိတယ္ဆုိရင္ပဲ က်ေနာ္ တုိ႔ အေနနဲ႔ ေက်နပ္ႏုိင္ပါၿပီ” ဟု အဆံုးသတ္ ေရးသားထားသည္။
က်မကေတာ့ ဟင္နရီေပ့ကို အားက်ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ဖတ္သင့္ေသာ စာအုပ္မ်ားကို ဘာသာျပန္ ေပးခဲ့ သည့္ ဘဘဦးဝင္းတင္ကို အထူး ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ ။
The post ဘယ္ေတာ့မွ မမွိန္ေဖ်ာ့မယ့္ ဥတၱရအလင္း appeared first on ဧရာ၀တီ.