ရန္သူကို ဂုဏ္ျပဳသူ (သို႔) ပန္းခ်ီဝင္းေဖ

လမ္းခ်ိဳးေလးထဲက တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ဗိႆႏိုး ပန္းခ်ီျပခန္းထဲမွာ စကားေျပာေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားတခ်ိဳ႕ ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္။ အေရွ႕တိုင္းဆန္တဲ့ Expression ပန္းခ်ီကားေတြဟာ အသက္ဝင္ၿပီး စကားေတြေျပာလို႔။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းရဲ႕အသံလို႔ ဆိုရေလမလား။

တခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ၿပီးၿပံဳးမိ၊ တခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ၿပီးအသံထြက္ ရယ္ေမာမိ၊ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ အဓိပၸာယ္ရွာေဖြမိ။ ပန္းခ်ီကားေတြရဲ႕ အသံေတြဟာ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့စကား သံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္ …။

အေရာင္ေတြ ေတာက္ပစံုလင္တဲ့ ရာသီခြင္ ပန္းခ်ီကားေတြ၊ ၿပီးေတာ့သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ ငွက္မႀကီး  ဗိုက္ထဲမွာလည္း ငွက္ကေလးေတြနဲ႔၊ မႏၱေလးက်ံဳး ၿမိဳ႕႐ိုး ေထာင့္စံု၊ လူမ်က္ႏွာနဲ႔ တိရစၦာန္ ခႏၶာကိုယ္၊ လူလက္ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ တိရစၦာန္မ်က္ႏွာ၊ တိရစၦာန္ ေျခလက္ေတြနဲ႔ လူပံုေတြ။ ေရးဆြဲသူကေတာ့ စြယ္စံုရ အႏုပညာရွင္ ပန္းခ်ီ ဝင္းေဖ။ မႏၱေလး ပန္းခ်ီပန္းပု အႏုပညာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးဝင္းေဖ၊ ႐ုပ္ရွင္ ဒါ႐ိုက္တာ ဝင္းေဖ၊ စာေရးဆရာ ဝင္းေဖ၊ ပန္းခ်ီ ေပၚဦးသက္၊ ပန္းခ်ီ ခင္ေမာင္ရင္တို႔နဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီ ေခတ္ဦးကို အစျပဳခဲ့ သူေတြထဲမွာ ပါဝင္ခဲ့သူ၊ လူထုသတင္းစာအတြက္ ကာတြန္းေတြေရးခဲ့တဲ့ ကာတြန္းဆရာ ဝင္းေဖ။ သူ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကမ်ားလြန္းလို႔ စာစီရာမွာ က်န္ခဲ့တာ ေတြလည္း ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ စြယ္စံုရဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ကေတာ့ သူနဲ႔အလိုက္ဖက္ဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ကမၻာေအးဘုရားလမ္းမွာရွိတဲ့ ဗိႆႏိုး ပန္းခ်ီ ျပခန္းမွာ မတ္လ ၁ ရက္ေန႔ကေန ၁၅ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပတဲ့ ‘‘ဝင္းေဖ ၁” ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ျပည္ေတာ္ျပန္ၿပီး ပထမဆံုး တကိုယ္ေတာ္ပန္းခ်ီျပပြဲက ပန္းခ်ီကားေတြ အေၾကာင္းမစခင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ ဆိုတာကို အက်ဥ္းရံုးခ်င္ပါတယ္။ စြယ္စံုရ အႏုပညာရွင္ ဦးဝင္းေဖဟာ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံ အိုင္အိုဝါတကၠသိုလ္ရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ၃ လတာ သြားေရာက္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီတုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္သူ စစ္အစိုးရရဲ႕ ျပည္ဝင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခဲ့မႈေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ ၁၈ ႏွစ္ၾကာ ေနထိုင္ခဲ့ရတယ္၊ အခုလြတ္လပ္ပြင့္လင္းလာၿပီဆိုတဲ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ထက္မွာေတာ့ ျပည္ေတာ္ ျပန္ခဲ့တယ္၊ မႏွစ္က သူ႔တပည့္တဦးျဖစ္သူ မႏၱေလး ေရႊခ်ည္ထိုး စိန္ျမင့္နဲ႔တြဲၿပီး ရန္ကုန္ ေယာမင္းႀကီး လမ္းက Gallery 65 မွာ ပန္းခ်ီျပပြဲတခု က်င္းပခဲ့ေပမယ့္ တကိုယ္ေတာ္ျပပြဲကေတာ့ ဒါ ျပည္ေတာ္ျပန္ၿပီး ပထမဆံုး တကိုယ္ေတာ္ျပပြဲပါပဲ။

ပန္းခ်ီကားမ်ားစြာထဲက ပထမဆံုး သတိျပဳမိတဲ့ ပန္းခ်ီကားကေတာ့ ‘‘ရန္သူကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း” လို႔ အမည္ရတဲ့ ကားပါ။ တကိုယ္လံုး ပတ္တီးေတြနဲ႔ လူ႐ုပ္တုတခုမွာ လွံေတြ စိုက္ဝင္ေနတယ္၊ ေဘးမွာ ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့လူေတြ ရွိတယ္။

‘‘ဒါ ရန္သူကိုဂုဏ္ျပဳတာ၊ ရန္သူဆိုတာက ျဖစ္ ခ်င္တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ရန္သူရဲ႕ပံုကို ပန္းပုထုထားတယ္၊ ၿပီးရင္ ခဲနဲ႔ထုခ်င္လည္းထု၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေပါ့။ က်ဳပ္က ပန္းပု မထုတဲ့အတြက္ ပန္းခ်ီကားထဲမွာ ပန္းပုထုလိုက္တယ္” လို႔  ဦးဝင္းေဖက  ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာျပတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္မႏိုင္တဲ့ ရန္သူကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ကလဲ့စားေခ်ျခင္း ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ ပိုလိုက္ဖက္မယ္လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။

ဦးဝင္းေဖရဲ႕ ပန္းခ်ီကားတခ်ိဳ႕ဟာ Satire ဆန္ ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဝတၳဳတိုတခ်ိဳ႕ကို ျပန္ေတြးမိေစတယ္။ သူ႔ဝတၳဳတို အမ်ားစုဟာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ကေလး သေရာ္ဟန္စြက္ေနတာကို ဖတ္ဖူးသူတိုင္း သိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ၾကည့္ရင္းၿပံဳးမိ၊ ရယ္မိတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြပါပဲ။ ေခြးမ်က္ႏွာနဲ႔ လူလက္ေျခေထာက္ ေတြနဲ႔ ၿပီးေတာ့ ပတ္တီးေတြနဲ႔လည္း ပတ္ထားေသးတယ္၊ အဲဒီပန္းခ်ီကားဆိုရင္ၾကည့္ရင္း မရယ္ဘဲကို မေနႏိုင္ေအာင္ပဲ။ သူဟာ ကာတြန္းေတြလည္း ဆြဲတဲ့အတြက္ ကာတြန္းဆရာ တေယာက္ရဲ႕ သေရာ္လိုတဲ့ ႏွလံုးသားက  ထြက္ေပၚလာတဲ့ Expression  က လႊမ္းမိုးမႈ မ်ားသြားေလသလား။

တိရစၦာန္မ်က္ႏွာနဲ႔ လူလက္ ေျခေထာက္ေတြ ေရးထားတဲ့အေပၚ သူ႔သေဘာထားကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက ‘‘လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေရးလိုက္တာ၊ တိရစၦာန္ပံုေတြ ေရးရင္းနဲ႔ လူလက္ေျခေထာက္ေတြ ဆြဲထည့္လိုက္တာကေတာ့ ေရးရင္းနဲ႔ ရယ္ခ်င္လာ တယ္၊ ေသာခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ေရးလိုက္တာ၊ ေသာခ်င္ တာ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးေနပါတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ခ်င္တာ” လို႔ ရွင္းျပပါတယ္။

အသားျဖဴျဖဴ၊ ဝ၀၊ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ ခင္မင္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဦးဝင္းေဖရဲ႕ ပံုစံက သူ႔စကားနဲ႔ ထပ္တူ က်ေနပါတယ္။ လြတ္လပ္တယ္၊ မ်က္ႏွာက ဘယ္လိုအရိပ္မွ ထိုးမေနဘဲ ရွင္းလင္းေန တယ္၊ စြယ္စံုရ အႏုပညာရွင္ႀကီး ဆိုေပမယ့္ ဟိတ္ဟန္မရွိ၊ ေဖာ္ေရြၿပီး သူနဲ႔ စကားေျပာရတာကိုက ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းေနပါတယ္။

တေနရာမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို က်ားခ်ီေျပးတဲ့ ပန္းခ်ီကားကို ေတြ႕ရတယ္ …။ ပန္းခ်ီကား နာမည္က ‘‘က်ားနဲ႔ မိန္းမ အက” လို႔ ဆိုထားတယ္။

‘‘ဒါကေတာ့ ေသာခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔ ေလာကမွာ တကယ္က်ားခ်ီေျပးသလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲဒါကိုေျပာခ်င္တာ” လို႔ ဦးဝင္းေဖက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေျပာျပတယ္။

သူက ရာသီခြင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ ေရးတာကိုေတာ့ ယံုၾကည္လို႔မဟုတ္ဘူး၊ ရာသီခြင္ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပံုေတြေရးခ်င္လို႔၊ အေရာင္ေတြ ျခယ္ခ်င္လို႔တဲ့။ ရာသီခြင္ေတြ ေရးၿပီးရင္ တားေရာ့ ႐ုပ္ေတြလည္း ေရးခ်င္ေရးဦးမွာလို႔ ဆိုတယ္။

ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ၿပံဳးမိတဲ့ သူ႔ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ ကေတာ့ ‘‘ငွက္မႀကီး သီခ်င္းဆိုေနပံု” လို႔ အမည္ရ ပါတယ္။ ငွက္မႀကီးတေကာင္၊ ဗိုက္ထဲမွာလည္း ငွက္ကေလးက သံုးေကာင္၊ ေဘးမွာ၊ ငွက္ကိုယ္ထည္ ေပၚမွာ၊ ငွက္ႀကီးပါးစပ္က  ထြက္က်ေနတာေတြက  ပန္းပြင့္ကေလးေတြပန္းခ်ီကားေပၚမွာလည္း’‘သီခ်င္း ဆိုေနတဲ့ ငွက္မႀကီးပံု၊ ဝင္းေဖ” လို႔ ေရးထားေသး တယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးမို႔ ၿပံဳးမိ တဲ့ သေဘာပါ။

သူ ၃ ႏွစ္သား အရြယ္ေလာက္က အဲဒီလိုပံုမ်ိဳး ေရးဖူးတယ္၊ အဲဒါကို ျပန္ေရးတာလို႔ ဦးဝင္းေဖက ရွင္းျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕သမီးျဖစ္သူ မီမီဝင္းေဖကလည္း အဆိုေတာ္ဆိုေတာ့ သူ႔သမီးအတြက္သီခ်င္း ဆိုေနတဲ့ ငွက္မေလးပံုလည္း ေရးဖူးတယ္တဲ့။ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ ငွက္မႀကီးက ၁ နဲ႔ ၂ ဆိုၿပီး ခ်ိတ္ထားတယ္။ တခုက အနီ၊ တခုက အစိမ္း၊ သူ႔ရဲ႕ ကေလးဘဝက Expression ကို အခု အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အရြယ္မွာ ဖမ္းဆုပ္ေရးဆြဲထားတာလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီပန္းခ်ီကားေလးေတြ ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ ‘‘ေလးေထာင့္ၾကယ္” ဝတၳဳတိုကို ျပန္သတိရမိတယ္။

‘‘ေလာဘ” ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားကေတာ့ ကိုယ့္အၿမီး ကိုယ္ျပန္မ်ိဳေနတဲ့ေျမြေတြ …။ အေရွ႕တိုင္း မွာ ေလာဘကိုသ႐ုပ္ေဖာ္ရင္ အဲဒီလိုပံုမ်ိဳး သ႐ုပ္ ေဖာ္ေလ့ရွိတယ္လို႔ ဦးဝင္းေဖက ရွင္းျပပါတယ္။

ဦးဝင္းေဖရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြဟာ လူေတြရဲ႕စိတ္ ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ လူေတြ ဟာ ငိုတယ္၊ ရယ္တယ္၊ သီခ်င္းဆိုတယ္၊ ညည္းတြား တယ္၊ ဂီတကို ေဖာ္က်ဴးတယ္၊ ယုတ္မာတယ္၊ ေကာက္က်စ္တယ္၊ ေလာဘႀကီးတယ္၊ ရယ္စရာ ေကာင္းတယ္၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္၊ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းတယ္၊ ခက္ထန္တယ္၊ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္၊ ေႏြးေထြးတယ္၊ စိမ္းကားရက္စက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ တခါတေလ တိရစၦာန္စိတ္ေပါက္တယ္ …။ အဲဒီ လူေတြကို ဦးဝင္းေဖရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြထဲမွာ ေတြ႕ရ တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလူေတြကိုပဲ သူ႔ရဲ႕ ဝတၳဳတိုေတြ ထဲမွာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ သူဖန္တီးသမွ် အႏုပညာ ေတြဟာ တခုနဲ႔တခု ဆက္ႏႊယ္ေနတယ္လို႔ ဦးဝင္းေဖက ေျပာဖူးပါတယ္။

‘‘အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြ ေျပာတာရွိတယ္၊ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ တခါေလာက္ေတာ့ လူသတ္ ခ်င္စိတ္ ေပၚတတ္တယ္တဲ့” လို႔ ဦးဝင္းေဖက ေျပာတယ္။

သူကိုယ္တိုင္လည္း အႏုပညာရွင္တဦး ဆိုေပမယ့္ လူသတ္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးရွိဖူးသတဲ့၊ အဲဒီအခါမွာ သူက ပန္းခ်ီကားထဲမွာ လူသတ္လိုက္တယ္လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆိုတယ္၊ တခါ တေလမွာ အႏုပညာဟာ လူသတ္သလိုပဲ လို႔လည္း ေျပာေသးတယ္ …။ ဒီစကားကို ဆိုေနခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ‘‘ရန္သူကိုဂုဏ္ျပဳျခင္း” ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားဆီ မ်က္စိက ေရာက္သြားတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ‘‘မ်က္မွန္” ဆိုတဲ့ ဝတၳဳတိုကိုလည္း သတိရသြားတယ္။

မ်ိဳးဆက္သစ္အႏုပညာသမားေတြကို သူအႀကံ ေပးေနက်အတိုင္း သူကိုယ္တိုင္လည္း လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေတြးတယ္၊  နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ေတြးတယ္၊ သူ႔အေတြးအတိုင္း ရဲရဲရင့္ရင့္ ဖန္တီးတယ္ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြကိုၾကည့္ရင္ ေပၚလြင္ထင္ရွား ေနပါတယ္။

က်မအေနနဲ႔ ဦးဝင္းေဖ ဖန္တီးတဲ့ အႏုပညာ ပစၥည္းေတြကို ဘာဘာညာညာ ေဝဖန္ေျပာဆို၊ ခ်ီး က်ဴးဂုဏ္ျပဳ၊ တဆင့္အဓိပၸာယ္ေတြ ဖြင့္ဆိုျပေနရတာ ဟာ ‘‘ျမင္းထိန္းငတာ” လိုပဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ပန္းခ်ီကား ၾကည့္႐ႈသူမ်ားရဲ႕ ႏွလံုးသား အတိမ္ အနက္နဲ႔ အေရာင္အဆင္းေတြ ကြဲလြဲၾကတဲ့အေလွ်ာက္ ဦးဝင္းေဖရဲ႕ Expression ေတြကို ျမင္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ခံစားမိၾကပါ လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း …။

The post ရန္သူကို ဂုဏ္ျပဳသူ (သို႔) ပန္းခ်ီဝင္းေဖ appeared first on ဧရာ၀တီ.