လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွ ဇာတ္၀င္ခန္း တခ်ိဳ႕
ေျမသိမ္း ခံရသူေတြနဲ႔ ေျမသိမ္းသူရဲ႕ လက္ပါးေစတုိ႔ ထိပ္တုိက္ ရင္ဆိုင္မႈဟာ က်မတို႔ ေရွ႕မွာ။ “ခ႐ိုနီ အလိုမရွိ”၊ “ေျမသိမ္းမည့္ စီမံကိန္း ခုခ်က္ခ်င္းရပ္”၊ “ဒါ ဒုိ႔ျပည္ ဒါ ဒို႔ေျမ ဒါ ငါတို႔ျပည္” စတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေျမသိမ္း ခံရသူေတြ ပါ၀င္တဲ့ လူအုပ္ကလည္း ေရွ႕ကို တေရြ႕ေရြ႕ တုိးလာသလို ဘူဒိုဇာတစီး၊ တုတ္ကိုင္ေဆာင္ ထားတဲ့ လူတသိုက္ကလည္း အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ေရွ႕ကို တိုးလာပါ ေရာ။ မလွမ္းမ ကမ္းမွာေတာ့ “သတိ… ကုမၸဏီပုိင္ စက္႐ုံ စီမံကိန္းေျမ၊ မက်ဴးေက်ာ္ရ၊ က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္သူမ်ား သတ္မွတ္ရက္ အတြင္း အျမန္ဆုံး ဖယ္ရွား ေပးရန္” ဆိုတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္နီ။
ဘူဒိုဇာနဲ႔ တည့္တည့္ေတြ႔ ေပမယ့္ ေျမသိမ္း ခံရသူေတြက မရပ္ပါဘူး။ ထူးျခားတာက သူတို႔ အထဲမွာ ပါ၀င္ေနတာ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ။ အမ်ဳိးသားႀကီး တဦးက ေရွ႕ကို ထပ္တိုးတယ္။ ဘူဒိုဇာကလည္း ေကာ္ထုတ္ဖို႔ ဟန္ျပင္တယ္။ “ငါေသမွ ဒီေျမရမယ္” လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ဘူဒိုဇာကို တည့္တည့္ ရင္ဆိုင္လိုက္တဲ့ သူ႔ေရွ႕မွာေတာ့ ေသျခင္းဟာ လက္တကမ္းမွာ။ ဒီလူႀကီးကိုမ်ား ေကာ္ထိုးမိေတာ့ မလားလို႔ ရင္ထိတ္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘူဒိုဇာက ရပ္တန္႔သြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ မရပ္တာကေတာ့ လက္ပါးေစေတြ။ အသင့္ေဆာင္လာတဲ့ တုတ္ေတြနဲ႔ လူႀကီးသူႀကီး မေရွာင္ စိတ္လိုလက္ရ ႐ုိက္ႏွက္ ပါေတာ့တယ္။ ျမင္ကြင္းဟာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ။ မေန႔တေန႔က ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ အညွာအတာ ကင္းကင္း ႐ုိက္ႏွက္ျခင္း အျဖစ္ေတြဟာ ခုပဲ ကိုယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႔ ေနရသလို။
တကယ့္ျပင္ပက ဆႏၵျပပြဲတခုဆီ က်မ ေရာက္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သမၼတ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွာပါ။ အခုတပတ္ ႐ုံတင္ျပသတဲ့ ‘လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား’ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို ၾကည့္ေနတာပါ။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ႐ုံတင္ျပသတဲ့အခ်ိန္ဟာ ကြာျခားႏိုင္ ေပမယ့္ လက္ရွိ ကာလနဲ႔လည္း တထပ္တည္း က်ေနတဲ့ျမင္ကြင္းဟာ က်မကို တခဏ ၿငိမ္သက္ဆြံ႔အ ေစခဲ့ပါတယ္။
‘လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား’ ႐ုပ္ရွင္မွာ အဓိက အေျခတည္ထားတဲ့ ေနရာကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕နယ္က ေမတၱာမြန္ ဘိုးဘြား ရိပ္သာပါ။ ဘုိးဘြားရိပ္သာက အဘိုးေတြ အဘြားေတြ အေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးလွၿပီး တဖက္မွာေတာ့ ဒီေျမကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ရင္းက ခ်စ္သူကို လက္လႊတ္ခံဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တဲ့ ရိပ္သာ တာ၀န္ခံ ျပည့္စုံအျဖစ္ ေျပတီဦး၊ ရိပ္သာ ေျမကို မိဘေတြ လက္ထက္က လႉထားတာကို ခုတုံးလုပ္ အေၾကာင္းျပဳၿပီး စက္႐ုံစီမံကိန္းေျမ အျဖစ္ သိမ္းရာ မွာ ပူးေပါင္းပါ၀င္တဲ့ သူေဌး ဦးျမတ္မင္းအျဖစ္ ဇင္၀ိုင္း၊ ဖခင္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္ ေနရသူကိုမွ ခ်စ္မိတဲ့ သီရိ အျဖစ္ ၀တ္မႈံေရႊရည္၊ ေျမသိမ္းမႈ သတင္းကို လိုက္တဲ့ သတင္းေထာက္မေလး အျဖစ္ ခ်မ္းမီမီကို၊ သီရိနဲ႔ လက္ထပ္ေပးဖို႔ မိဘ သေဘာတူထားသူ အျဖစ္ ညီထြဋ္ေခါင္၊ ျပည့္စုံကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ရိပ္သာက အဘိုးေတြ အဘြားေတြ အျဖစ္ ေအာင္လြင္၊ ေဇာ္ဦး၊ ဦးတိမ္ညြန္႔၊ ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္၊ ေဒၚခင္ေလးေဆြ၊ ေဒၚစမ္းစမ္း၀င္း အစရွိတဲ့ ဇာတ္ပို႔ ဇာတ္ရံေကာင္းေတြနဲ႔ ပုံေဖာ္ထားတဲ့ ဒီ႐ုပ္ရွင္ကို လူစြမ္းေကာင္း ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရးက ထုတ္လုပ္ၿပီး ဒါ႐ိုက္တာ ညီညီထြန္းလြင္ ႐ိုက္ကူးခဲ့တာပါ။
႐ုပ္ရွင္ကို ေခတ္ေရွ႕ေျပးပုံစံ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ အဘိုးႀကီး ၃ ေယာက္က မိန္းကေလး တေယာက္ကို လိုက္ၿပီး စကားေျပာတဲ့ ဇာတ္၀င္ ခန္းနဲ႔ စပါတယ္။ ေန႔ခင္းဘက္ႀကီး ဖြင့္ထားတဲ့ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ုံးကို မိန္းကေလးက သြားတိုင္ေတာ့ ျပည့္စုံက လုိက္ၿပီး ေျဖရွင္းရ။ တကယ္ေတာ့ ဒီအဘိုးေတြ လုိက္ၿပီး စေနာက္ၾကတယ္ ဆိုတာလည္း သူတို႔ အတြက္ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ကင္းလွၿပီး ဒီအသက္အရြယ္အထိ တေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည့္စုံအတြက္ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ဒီေတာ့မွသာ ဒီအဘိုးေတြက ဘုိးဘြားရိပ္သာက အဘိုးေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ပရိသတ္က သိခြင့္ ရသလို ရိပ္သာကိုလည္း စၿပီး မိတ္ဆက္ပါတယ္။
ခိုကုိးရာမဲ့ အဘိုးအဘြား ၅၀ ေလာက္ မွီခိုရွင္သန္ေနရတဲ့ ေမတၱာမြန္ဟာ ၿခံအက်ယ္အ၀န္း ၅ ဧက ရွိပါတယ္။ ျပင္ဦးလြင္ ထုံးစံ ၿခံတ၀င္းလုံး သစ္ပင္ပန္းမန္ ေ၀ဆာလွပလို႔။ အဲဒီ ေျမကိုေတာ့ သူေဌး ဦးျမတ္မင္းရဲ႕ မိဘေတြက လႉခဲ့တာပါ။ ေလာက ကမၻာထဲ ခိုကိုးရာ မရွိတဲ့ အဘိုးအဘြားေတြ၊ သားသမီးရွိ ေပမယ့္ မျပည့္စုံတဲ့၊ သားသမီးေတြက မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ ေတာ့လို႔ ရိပ္သာကို ေရာက္လာတဲ့ အဘိုးအဘြားေတြ၊ ပစၥည္းဥစၥာ ရွိေသာ္ျငား ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ အတူေနေပးႏိုင္တဲ့ သားသမီး မရွိလို႔ ရိပ္သာကို ခိုကိုးလာရတဲ့ အဘုိးအဘြားေတြ..။ ဘ၀ ဘ၀ေတြကို အကြက္ အကြက္ ကေလးေတြနဲ႔ တပိုင္းတစ ျမင္ၾကရပါတယ္။
ဖခင္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳေတာ့ မိေထြး မၾကည္ျဖဴတာနဲ႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာ အပုိ႔ခံရတဲ့ အဘိုးကို ျမင္ဖူးထားတဲ့ ျပည့္စုံ၊ ငယ္စဥ္က ေစာင့္ေရွာက္သူမဲ့လို႔ ေလလြင့္လုလု ကေလးတေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကတဲ့ အဘုိးအဘြားေတြ ရွိရာ ရိပ္သာ အတြက္ပဲ သူ႔ဘ၀ကို ျမဳပ္ႏွံခဲ့တဲ့ ျပည့္စုံဟာ တေန႔မွာေတာ့ ရိပ္သာၿခံ၀င္းထဲ ယုန္ကေလးကို အေျပး လိုက္ရွာတဲ့ သီရိဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးကို စိတ္၀င္စား မိပါေတာ့တယ္။
သီရိဟာ ဦးျမတ္မင္းရဲ႕ သမီးေလးဆိုတာလည္း သိခြင့္ရလိုက္ပါတယ္။ ရိပ္သာကို ေရာက္ဖူးၿပီး ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ဒီလို ရွင္သန္ရတဲ့ ဘ၀ေတြ ရွိပါလားရယ္လို႔ သိနားလည္သြားတဲ့ သူေဌးသမီးေလးဟာ အဘိုးအဘြား ေတြဆီ မၾကာမၾကာ လာၿပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ပါ ေတာ့တယ္။ တဖက္မွာလည္း ျပည့္စုံနဲ႔ သီရိအၾကားက သံေယာဇဥ္ႀကိဳးစက ေႏွာင္တည္းစ ျပဳခဲ့ပါၿပီ။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲမွာ လုိက္ပါလာတဲ့ သိသာေသာ အေရြ႕တခုျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဟာ ဒီ႐ုပ္ရွင္မွာ ေနာက္ခံကားခ်ပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လူသား သယံဇာတ၊ ေရေျမသယံဇာတ ေပါမ်ားေတာ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြ ၀င္လာတဲ့အခါ ဒီ အားသာခ်က္ကိုပဲ ဆုပ္ကုိင္ဖုိ႔ ျပင္ၾကတယ္။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ၊ ထုတ္ေဖာ္ေျပာ ဆိုႏုိင္မႈ အထိုက္အေလ်ာက္(အထိုက္အေလ်ာက္) ရလာတဲ့ ေခတ္အခါမွာ သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား၊ ႐ုပ္သံမ်ားက တဆင့္ သိျမင္ၾကရတဲ့ ျပႆနာမ်ားစြာထဲ အဓိကေနရာယူထားတဲ့ ေျမသိမ္းမႈထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ ဒီလို ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ စီမံကိန္းေတြေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာတာ ပါပဲ။ အရင္က မထင္မရွား သိမ္းတယ္။ မစို႔မပို႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးတယ္။ ေလ်ာ္ေၾကး မယူရင္လည္း ေျပာင္းတာက ေျပာင္းေပးရမွာေၾကာင့္ ေလ်ာ္ေၾကး ယူရတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေလ်ာ္ေၾကးမရဘူး။ ဘ၀ေတြပ်က္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလည္း မေျပာရဲဘူး။ ဆႏၵျပဖို႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။
အခုေခတ္မွာေတာ့ ဆႏၵျပပြဲ ဆိုတာ မိုးဦးမုိးစက္ေတြလို ဟိုနားေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ဒီနား ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ပါ။ “သိမ္းဆည္းထားတဲ့ေျမ ျပန္ေပး” ဆိုတာ က်မတို႔ မၾကာမၾကာ ျမင္ရတတ္တဲ့ ဆိုင္းဘုတ္တမ်ဳိးပါပဲ။ ‘လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား’ ႐ုပ္ရွင္မွာလည္း ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ စက္႐ုံ စီမံကိန္းေၾကာင့္ ေျမသိမ္းရာမွာ ေမတၱာမြန္ ဘိုးဘြားရိပ္သာ လည္း ပါပါတယ္။ သက္ႀကီးေတြ ဘယ္သြားလုိ႔ ဘယ္လာရမွန္း မသိ။ ျပည့္စုံဟာ ဦးျမတ္မင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးျမတ္မင္းကေတာ့ သူ႔ထက္ စီးပြားေရး လမ္းစေကာင္းသူ ခ႐ိုနီတဦးရဲ႕ ၾသ၀ါဒနဲ႔ လက္ခံလိုက္တဲ့ စီးပြား အကြက္ကို လက္မေလွ်ာ့ပါဘူး။ ဒီ့အျပင္ သမီးေပး သားယူ စီမံကိန္းေတာင္ ခ်ထားၿပီးသားမို႔ ျပည့္စုံကို ေနာက္ဆုတ္ ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။
ခ်စ္သူနဲ႔ ဖခင္ၾကား ဗ်ာမမ်ား ေစခ်င္တာေၾကာင့္ သီရိအေပၚ ခ်စ္ေၾကာင္း စကားတခြန္း မဟခဲ့တဲ့ ျပည္စုံဟာ ရိပ္သာကို ေရာက္ ေရာက္လာတတ္တဲ့ သီရိကို ေရွာင္ပါေတာ့တယ္။ သတင္းေထာက္မေလးနဲ႔လည္း အထင္လြဲေအာင္ ႀကံပါတယ္။ သတင္းေထာက္မေလး ကေတာ့ ျပည့္စုံ သူ႔ကို တကယ္ပဲ ရည္းစားစာေပးတယ္ ထင္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္လို႔။ (စိတ္ကူးယဥ္တဲ့အခန္းမွာ ဘီယာေသာက္၊ ေမွာက္အန္၊ ေနာက္ေတာ့ ျပည့္စုံက ကုန္းပုိးေခၚတာကို ေတးသီခ်င္း ေနာက္ခံနဲ႔ျပေတာ့ ကုိရီးယားဆန္လွခ်ည့္လို႔ ေတြးမိပါေသးတယ္)။ ေနာက္ဆုံး သီရိက ရည္းစားစကား စေျပာၿပီး ထြက္ေျပးၾကရေအာင္ ဆိုတာကိုေတာင္ ျပည့္စုံက ျငင္းခဲ့ပါတယ္။
ဇာတ္ရွိန္ အျမင့္ဆုံး အပုိင္းကေတာ့ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ဆႏၵျပပြဲနဲ႔ ၿဖိဳခြဲတဲ့ ျမင္ကြင္း။ လူႀကီးေတြကိုပါ ႐ုိက္ႏွက္ ေတာ့ ျပည့္စုံက ၀င္ထိန္းတဲ့ အခါ ျပည့္စုံကို ႐ိုက္ႏွက္ဖုိ႔ ျပင္တယ္။ ျမန္မာဇာတ္ကားဆန္ဆန္ပဲ သီရိက ၀င္ခံလုိက္ ပါတယ္။ ေခါင္းကြဲဒဏ္ရာနဲ႔ သီရိ ေဆး႐ုံတက္ရေတာ့ ဦးျမတ္မင္းနဲ႔ ျပည့္စုံ ေနာက္တႀကိမ္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ပါတယ္။ ပရဟိတ အလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ရင္ သမီးနဲ႔ သေဘာတူမယ္ လို႔ ဆိုတယ္။ သီရိကို ခ်စ္ေသာ္လည္းပဲ ပရဟိတ အလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ခ႐ိုနီ႔သမက္ေတာ့ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ ျပည့္စုံဟာ ‘လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား’ လုိ႔ အစခ်ီတဲ့ စာရွည္ကို ေရးပါတယ္။ စာ အသြားအလာအရ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္သူဆီ ရည္ရြယ္ေရးတယ္ လို႔ ယူဆရပါတယ္။ အဲဒီစာ ပို႔ျဖစ္သလား၊ မပုိ႔ျဖစ္ဘူးလား ဆိုတာေတာ့ ႐ုပ္ရွင္က ထပ္မေဖာ္ျပပါဘူး။
စာထဲမွာေတာ့ “ခ႐ိုနီဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို အဘိဓာန္မွာ ရွာၾကည့္ရင္ မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္း၊ ေရာင္းရင္း၊ လူရင္း ဆိုတဲ့ အနက္ကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူေတြရဲ႕ မိတ္ေဆြ၊ ဘယ္သူေတြရဲ႕ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ လူႀကီးမင္း ကုိယ္တိုင္ ခ်င့္ခ်ိန္ စဥ္းစားႏိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္”လို႔ ျပည့္စုံက ဆိုတယ္။ “ေခတ္အဆက္ဆက္က ၀ါဒ မျဖဴစင္ခဲ့မႈေတြေၾကာင့္ မ်က္စိပိတ္ နားပိတ္ ပါးစပ္ပိတ္ထားခဲ့ရတဲ့ လူေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြဟာ ျပင္းထန္ခါးသီးလြန္းလွပါတယ္”။ “လူႀကီးမင္းအေနနဲ႔ လက္ယာလက္နဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးသလိုပဲ လက္၀ဲလက္နဲ႔ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြ စီးက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္ကို သုတ္ေပးဖို႔ အႏူးအညႊတ္ ေမတၱာရပ္ခံ..”လုိ႔ ျပည့္စုံက ဆက္ၿပီး ေရးပါတယ္။
ဇာတ္ အသိမ္းကေတာ့ အေပ်ာ္နဲ႔ပဲ သိမ္းပါတယ္။ ခြင့္ျပဳမိန္႔ မရဘဲ ဆႏၵျပလို႔ ေမးျမန္းစရာရွိတယ္ ဆိုၿပီး အေခၚခံရတဲ့ ျပည့္စုံဟာ ေျမကိစၥအတြက္ ေဆြးေႏြးခြင့္ရ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီဘိုးဘြားရိပ္သာေျမကို ေရွာင္ကြင္းပါမယ္ ဆိုတဲ့ အေျဖကို ရပါတယ္။ ရိပ္သာအထိ ပစၥည္းေတြနဲ႔အတူ ေရာက္လာတဲ့ ခ်စ္သူကိုလည္း ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရပါတယ္။
‘လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား’ ႐ုပ္ရွင္ဟာ ဇာတ္လမ္းဇာတ္အိမ္ ႀကီးႀကီးမားမား မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္ ပရိသတ္ အႀကိဳက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဟာသ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကေန ေဖာက္ထြက္တဲ့ဇာတ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရး အလႈပ္အခတ္ မ်ားလွတဲ့ေခတ္ အခါမွာ ပရိသတ္ ႀကိဳက္ေလာက္တဲ့ ဇာတ္အိမ္မ်ဳိးကို ပုံေဖာ္႐ုိက္ကူးလိုက္တာ ပါပဲ။ စကားလုံးေတြကအစ လူေတြေျပာခ်င္တာကို ေျပာေပးသြားတာမ်ဳိး စသည္ျဖင့္ပါ။
ယုတၱိပုိင္းဆုိင္ရာကေန စဥ္းစားရင္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းဖြဲ႔စည္းပုံက တကယ္ပဲ ဇာတ္လမ္းဆန္ပါတယ္။ ျပည့္စုံ ကေလးဘ၀ ကတည္းက ေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့ အဘိုးေတြဟာ ျပည့္စုံ လူလားေျမာက္ခ်ိန္ အထိ ရွိေနတာမ်ဳိး (ရိပ္သာကို ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ ေရာက္သလဲ စဥ္းစားစရာ)၊ ႏုႏုနယ္နယ္ လွလွပပ သူေဌးသမီးေလးက ပရဟိတစိတ္ ရွိၿပီး သကာလ ဘိုးဘြားရိပ္သာက အဘိုးအဘြားေတြကို ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳစုတာမ်ဳိး (ခ႐ိုနီဖခင္ကို ေတာင္ ဆန္႔က်င္လိုက္ပါေသးတယ္)၊ ေနာက္ၿပီး အဘိုးေတြဟာ ရိပ္သာက တကယ့္ အဘိုးေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ဇာတ္ကြက္ မ်ဳိးေတြလည္း ပါပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပရိသတ္ အပ်င္းေျပေအာင္ ဟာသေဖာက္တယ္လို႔ပဲ ယူဆပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီဇာတ္လမ္းမ်ဳိး ႐ိုက္ကူး ထုတ္လုပ္လို႔ ႐ုံတင္ခြင့္ရတာ၊ ၾကည့္ခြင့္ရတာတခုကေတာ့ တနည္းအားျဖင့္ ေက်နပ္စရာပါ။
“သိမ္းထားတဲ့ ေျမေတြ ျပန္ေပး”၊ “သိမ္းဆည္းခံ လယ္ယာေျမေတြ ျပန္ရေရး တို႔အေရး”ဆိုတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေတြကို က်မတို႔ ဘယ္အခ်ိန္အထိမ်ား ဆက္ၿပီး ျမင္ေနရမွာပါလိမ့္လို႔ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အေတြး၀င္ပါတယ္။ ေရေျမ သယံဇာတ ေပါလွတဲ့ ႏုိင္ငံဟာ အဲဒီေရ အဲဒီ ေျမေၾကာင့္ပဲ ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာ ၾကံဳရ၊ မ်က္ရည္ပင္လယ္ ေ၀ၾကရတာ၊ က်ိန္စာသင့္ေနေတာ့တာ ေတြး႐ုံနဲ႔တင္ နာက်င္စရာ ေကာင္းလွပါရဲ႕။
‘လူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား’ ႐ုပ္ရွင္ထဲက သိမ္းထားတဲ့ေျမကေတာ့ ျပန္ရပါတယ္။ တကယ့္ျပင္ပမွာ အသိမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ေျမေတြထဲက ဘယ္ႏွရာခိုင္ႏႈန္း ျပန္ရခဲ့ပါသလဲ။ က်မတို႔ သိႏုိင္မယ္မဟုတ္ဘူး။ ေမးဖုိ႔မလိုတဲ့ ေမးခြန္းမို႔ အေျဖလည္း ရွိမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ။
The post ေခတ္ပုံရိပ္ေရစီးထဲက ‘လူႀကီးမင္းခင္ဗ်ား’ appeared first on ဧရာ၀တီ.