(ပန္းခ်ီ သ႐ုပ္ေဖာ္ – ေတာ္တီေဆြ / ဧရာဝတီ)
စစ္မွန္တဲ့ ဂီတအႏုပညာဆိုတာ ဖန္တီးတဲ့သူသာ ေသဆံုးေပ်ာက္ကြယ္ သြားေပမယ့္ သူေမြးဖြား ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဂီတ အႏုပညာ လက္ ရာ ေတြ ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ တိမ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ဘဲ အၿမဲရွင္သန္ ထင္က်န္ ေနခဲ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာဘြဲ႔လို႔ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚခဲ့တဲ့ ဂီတသမားႀကီး ေစာဘြဲ႔မႉးရဲ႕ ဂီတ လက္ရာေတြကို က်ေနာ္ စၿပီး သတိထားမိ၊ ဂ႐ုျပဳမိၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ ေနတာကေတာ့ သြေအာင္၊ ဂြ်န္သင္ဇမ္း တို႔ရဲ႕ “အ႐ိုင္းေျမမွ ေတာင္ပံေလးမ်ား” Christ Stone Family ကတည္း က လို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီကာလ ကတည္းက သူေရးတဲ့ သီခ်င္းေတြ၊ သူတီးတဲ့ လက္သံေတြကို စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ ေနပါၿပီ။
ဆရာဘြဲ႔ဟာ သီခ်င္းေရးသား ဖန္တီးမႈ အပိုင္းမွာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဖန္တီးေရးဖြဲ႔ ႏိုင္စြမ္းရွိသလို အေၾကာင္းအရာ မ်ိဳးစံုကိုလည္း တင္ျပႏိုင္ သူပါ။ အရွင္းဆံုး ေျပာရရင္ Music အမ်ိဳးအစား အစံုကို ေရးဖြဲ႔ တီးခတ္ႏိုင္စြမ္း ရွိတဲ့ Musician တေယာက္ပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ အထိ ဂီတ တခုတည္းကိုပဲ ဆုပ္ကိုင္လႈပ္ရွားသြားခဲ့တဲ့ ဂီတသမား စစ္စစ္လည္း ျဖစ္ပါ တယ္။
ဆရာဘြဲ႔ဟာ နက္႐ိႈင္းတဲ့ အေတြးအေခၚကို အ႐ိုင္းဆန္ဆန္ ႐ိုးသားမႈနဲ႔ မထင္မွတ္တဲ့ ႐ႈေထာင့္တေနရာ ကေန လြတ္လပ္စြာ ခံစားသီဖြဲ႔ တတ္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ့လက္ရာေတြ ထဲက “မွားတဲ့ဘက္ ကေန ၾကည့္မယ္”၊ “ပဲ့ကိုင္”၊ “ေရာဂါ”၊ “သီတာ သီတာ သီတာ”၊ “မီးအိမ္ရွင္” အစရွိတဲ့ သီခ်င္းေတြဟာ လူတိုင္း မျမင္ႏိုင္တဲ့၊ မျမင္တဲ့ ေထာင့္တေနရာ ကေန ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေခၚၿပီး သိမ္ေမြ႔စြာ ခံစားေရးဖြဲ႔ျပ ထားတာကို ေတြ႔ရမွာပါ။ သီခ်င္းတင္ျပပံု ေကာင္းသလို သီခ်င္းဖြဲ႔စည္းပံု Melody နဲ႔ Chord အသြားအလာေတြ ကလည္း လွပေသသပ္ ေကာင္းမြန္ေနတာ သူ႔ သီခ်င္းတိုင္းမွာ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။
သူနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးမွ သိလာခဲ့ရတာကေတာ့ ဆရာ ဘြဲ႔ တကယ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ Music အမ်ိဳးအစားက Rock Music ဆိုတာပါပဲ။ ဆရာဘြဲ႔ဟာ သူ႔ ေသြးေၾကာထဲမွာ Rock Music ေတြ ေပ်ာ္ဝင္ေနတယ္ဆိုတာကို သူ႔သီခ်င္း ေတြ၊ သူ႔လက္သံေတြထဲမွာ အၿမဲ ထင္ဟပ္ ျပသေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ ကာလတုန္းက ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြထဲမွာ Rock ဆန္တဲ့ သီခ်င္း အေတာ္နည္းပါေသး တယ္။ သူေရးဖြဲ႔ တီးခတ္ခဲ့တဲ့ “ဝိုင္း” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းမွာ သူ႔ရဲ႕ Rock ဂီတအေပၚ ထားရွိတဲ့ ဆာေလာင္မႈကို အတိုင္းသား ေတြ႔ရမွာပါ။ သူ အရမ္းႀကိဳက္ၿပီး သူ႔အေပၚ လႊမ္းမိုး ခဲ့တဲ့ ဂစ္တာသမားေတြကေတာ့ Jimi Hendrix နဲ႔ Deep Purple အဖြဲ႔ရဲ႕ ဂစ္တာသမား Richie Blackmore တို႔ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း က်ေနာ္ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
၁၉၈၀ ပတ္ဝန္းက်င္ ကာလေလာက္က သူေရးဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ “ဖင္ဆီဒိုင္း” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ၾကည့္ရင္လည္း Rock Music နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ႔ရဲ႕ Crazy ျဖစ္ပံုကို ေတြ႔ရမွာပါ။ “ဖင္ဆီဒိုင္း” သီခ်င္းဟာ အဲဒီေခတ္ ကာလတုန္းက သီဆိုခြင့္ ထုတ္ေဝခြင့္ မျပဳရလို႔ ပိတ္ပင္ထား ခဲ့ပါတယ္။
“ငါက မူးယစ္ေဆးဝါး မေကာင္းေၾကာင္း ေရးထားတာပဲကြာ၊ ဘာလို႔ သူတို႔ပိတ္ထားရတာလဲ”လို႔ ညည္းညည္းညဴညဴ ေျပာခဲ့တာ မွတ္ မိေနပါေသးတယ္။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစား သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီေခတ္ ကာလတုန္းက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အနီးတဝိုက္ နယ္ေျမ ေတြျဖစ္တဲ့ လွည္းတန္းေစ်းနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြမွာ၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ညေစ်း၊ ေျမနီကုန္း ညေစ်း အစရွိတဲ့ ေနရာေတြမွာ၊ အင္းစိန္ RIT နားက BPI ဝန္းက်င္ေတြမွာ ဖင္ဆီဒိုင္း၊ ကြန္မက္သာဇင္ အစရွိတဲ့ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ အလြယ္တကူ ဝယ္ယူ သံုးစြဲလို႔ ရေအာင္ ဖန္တီးေပးထားတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ႏိုင္ငံေရးမွာ စိတ္ဝင္စားမႈ မရွိေလေအာင္ မူးယစ္ေတာထဲ တဖက္ လွည့္နဲ႔ ပို႔ထားတာကို ေပၚသြားမွာ စိုးလို႔ အဲဒီသီခ်င္းကို ပိတ္ပင္ခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။
ဆရာဘြဲ႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ “ညီညီလြင္၊ ညီညီစံ” လူခ်င္း အေသအခ်ာေတြ႔ၿပီး ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ ခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၈၅-၈၆ ေလာက္က အဆိုေတာ္ စိုးလြင္လြင္ရဲ႕ “မာနမ်က္ႏွာ” စီးရီး သြင္းခ်ိန္က်မွ ျဖစ္ပါတယ္။ စိုးလြင္လြင္က Success Band နဲ႔ အသံ သြင္း တာပါ။ ဆရာဘြဲ႔ကို Session အေနနဲ႔ ေခၚတီးပါတယ္။ စိုးလြင္လြင္ မိတ္ဆက္ေပးမႈနဲ႔ ဆရာဘြဲ႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ရင္းႏွီးခင္မင္သြားခဲ့ၾက ပါတယ္။
ဆရာဘြဲ႔က က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အသက္အမ်ားႀကီး ကြာေပမယ့္ ဆရာႀကီးတေယာက္လို၊ လူႀကီးတေယာက္လို က်ေနာ္တို႔ကို မဆက္ဆံပါဘူး။ ရြယ္တူတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ မင္းနဲ႔ငါပဲ ေျပာဆိုဆက္ဆံပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဆိုးလို႔ေကာင္းစ အရြယ္ျဖစ္ေပမယ့္ သူက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာဆိုဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ရင့္က်က္ တည္ၿငိမ္ေနပါၿပီ။ ေကာင္းေနတတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ Recording ေရာက္လာရင္ သူက “လိပ္ျပာ ေလးေတြ လာေနၿပီ” ဆိုၿပီး အၿမဲေနာက္တတ္ ပါတယ္။ နားနားေနေန ေနတဲ့အခ်ိန္ ဆို ရင္ က်ေနာ္တို႔ကို သူငယ္ငယ္က ဆိုးေပခဲ့ပံုေတြကို ဟာသေလးေႏွာၿပီးလည္း ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ သူ အင္းစိန္ ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေဆးျဖတ္ခဲ့ပံုကိုလည္း ျပန္ေျပာျပရင္း က်ေနာ္တို႔ကို မူးယစ္ေဆးဝါးရဲ႕ ဆိုးဝါးမႈ အရိပ္ေတြကို မသိမသာ လွစ္ျပေပးခဲ့သူပါ။
ဆရာဘြဲ႔ဟာ ဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ထူးျခားဆန္းသစ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြရွိမွန္း က်ေနာ္တို႔ “မာနမ်က္ႏွာ” စီးရီး သြင္းတုန္းက မ်က္ ဝါးထင္ထင္ေတြ႔ သိခဲ့ရတယ္။ Title သီခ်င္းျဖစ္တဲ့ “မာနမ်က္ႏွာ” သီခ်င္း သြင္းတုန္းကေပါ့။ သီခ်င္းကို Body အကုန္ တီးၿပီၿပီ၊ စိုးလြင္လြင္လည္း အၾကမ္းဆိုၿပီး သြားၿပီ။ က်န္တာက Frontline Lead Solo ေပါ့။ အဲဒါကို တီးဖို႔ Date သပ္သပ္ တရက္ယူထား ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ Recording မွာ တီးဝိုင္း အဖြဲ႔သားေတြေရာ၊ အဆိုေတာ္ေရာ၊ က်ေနာ္တို႔ ေတးေရးေတြေရာ အကုန္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ တီးရမယ့္ဆရာဘြဲ႔ပဲ က်န္ပါတယ္။
မၾကာပါဘူး၊ ဆရာဘြဲ႔ စီးလာတဲ့ မာဇဒါ ေလးဘီး Taxi ေလး က်ေနာ္တို႔ရွိရာ May Studio ကင္တင္း ေဘးမွာ လာရပ္ပါေတာ့တယ္။ ေလးဘီးကား ေရွ႕ခန္းက ဆရာဘြဲ႔ အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ဆင္းလာခ်ိန္ ကားေနာက္ခန္းက ေက်ာင္းစိမ္းေလးနဲ႔ ခ်ာတိတ္ေလး တေယာက္ ဆင္း လာၿပီး ဆရာဘြဲ႔ ေနာက္က ပါလာတာ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဆရာဘြဲ႔ရဲ႕ တူေလးလား၊ သား ေလးလားေပါ့၊ အေဖာ္ေခၚလာတာ ေနမွာပဲလို႔ ထင္မိၾကတယ္။ ခ်ာတိတ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ငယ္တယ္။ ကိုးတန္း ဆယ္တန္း အရြယ္ ကိုး။ ကင္တင္းထဲ ဆရာဘြဲ႔ဝင္ထိုင္ရင္း က်ေနာ္တို႔ အားလံုးနဲ႔ ခ်ာတိတ္ေလးကို ဘယ္လိုမိတ္ဆက္ေပးလိုက္သလဲ ဆိုေတာ့
“ေဟ့ေကာင္ေတြ ဒီေန႔တီးမယ့္ မာနမ်က္ႏွာ သီခ်င္း Solo ကို ဒီခ်ာတိတ္ တီးလိမ့္မယ္၊ မင္းတို႔အားလံုး လိုက္နားေထာင္ၾက” ဆိုၿပီး Studio ခန္းထဲ ဦးေဆာင္ ဝင္ခ်သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးလည္း ဆရာဘြဲ႔ က အထူးအဆန္းေတြ လုပ္ျပေနက် ဆိုေတာ့ ဆရာဘြဲ႔ ေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ ဆိုၿပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္စပစ္ရင္း ေနာက္ကေန လိုက္ဝင္သြားၾကတယ္။
Recording အခန္းထဲမွာ Body သီခ်င္းကို သံုးေလးေခါက္ ဖြင့္ၿပီး ခ်ာတိတ္ေလးကို နားေထာင္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးမွ ခ်ာတိတ္ကို စ,တီးခိုင္းတယ္။ ခ်ာတိတ္ေလးတီးတာ ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္။ ဆရာဘြဲ႔က ခ်ာတိတ္ေလး တီး တာကို ျပန္ဖြင့္နားေထာင္ရင္း မႀကိဳက္ေသးဘူး ဆိုၿပီး ျပန္တီးခိုင္းပါတယ္။ ခ်ာတိတ္ကလည္း ေနာက္တမ်ိဳး ပံုစံေျပာင္းၿပီး ျပန္တီး တယ္။ ခ်ာတိတ္တီးတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနပါၿပီ၊ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ဆို ရၿပီ၊ ဒီ Solo ကို ယူလိုက္မယ္ ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ဆရာဘြဲ႔က ျပန္နားေထာင္ေနတုန္း မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ၿပီး ေခါင္းခါျပယင္း ခ်ာတိတ္ေလးကို “သား၊ မင္းတီးတာ လူႀကီး လူေကာင္း အရမ္းဆန္ေနတယ္ကြာ၊ ဒီသီခ်င္းမွာ ငါလိုခ်င္တာ လမ္းသူရဲလိုကြ၊ မင္း လမ္းသရဲလို တီးစမ္းပါ” ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ တယ္။ ခ်ာတိတ္ကလည္း ဘယ္လို အေတြးေပါက္သြားလဲ မသိဘူး၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရွ႕ကႏွစ္ေခါက္နဲ႔ လံုးဝမတူတဲ့ Solo တခုကို တီးခ်လိုက္တာ Studio ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔အားလံုး အံ့အားသင့္ မွင္တက္ သြားၾကပါတယ္။ ဆရာဘြဲ႔ ျပန္ဖြင့္နားေထာင္ၿပီး “OK ငါလိုခ်င္ တာ နဲ႔ ကြက္တိပဲ”လို႔ေျပာရင္း အသံဖမ္း အင္ဂ်င္နီယာကို ဒီ Solo ကို ယူမယ္လို႔ အခ်က္ျပလိုက္ ပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တို႔ ထင္ထားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ “မာနမ်က္ႏွာ” စီးရီးထြက္လာေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဂစ္တာ သမားေတြရဲ႕ ေလာကမွာ ေျပာစမွတ္ ျပဳရေလာက္ေအာင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ေရပန္းစားခဲ့တဲ့ ဂစ္တာ Solo တခု ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီ “မာနမ်က္ႏွာ” Solo ကို တီးသြားတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလးက ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ Iron Cross Band က “ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္” ပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ဆရာဘြဲ႔ဟာ Blue Rock ပံုစံ ဆန္တဲ့ သီခ်င္း Solo ကို သမား႐ိုးက် Blue ပံုစံမ်ိဳး မတီးေစဘဲ Heavy Rock ဆန္ ဆန္ Solo မ်ိဳးနဲ႔ အသက္သြင္းခိုင္း လိုက္တာပါ။ ၾကားရတဲ့သူေတြ အသစ္အဆန္း ျဖစ္ၿပီး စြဲၿငိသြားၾကတာပဲလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဆန္းသစ္ၿပီး ေခတ္ေရွ႕ကို ေတာ္ေတာ္ေရာက္တဲ့ အေတြးအေခၚ ရွိတဲ့ ဂစ္တာသမား တေယာက္လို႔ ဆရာဘြဲ႔ကို သတ္ မွတ္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာဘြဲ႔နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အမွတ္တရေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ဆရာဘြဲ႔ ကြယ္လြန္သြားတာ ၾကာၿပီ ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ သူ႔သီခ်င္း ေတြ၊ သူ႔လက္သံေတြကို ေလ့လာအတုယူ အားက်ေနဆဲ ပါပဲ။ က်ေနာ္ ေရးဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ “မိုးေလာက္ႀကီး ခ်စ္တယ္” သီခ်င္းကို ဆရာဘြဲ႔ကိုယ္တိုင္ Arrangement လုပ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ တီးခတ္ေပးခဲ့တာ က်ေနာ့္ အတြက္ေတာ့ တသက္ မေမ့ႏိုင္စရာပါဘဲ။ ျမန္မာျပည္က သီခ်င္းေရးတဲ့ သူေတြ၊ တီးတဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ ဆရာဘြဲ႔ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေဖ်ာက္လို႔မရတဲ့ ဂီတသူရဲေကာင္း၊ ဂီတေငြၾကယ္ ပြင့္ တပြင့္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳ စာဖြဲ႔လိုက္ရပါတယ္။ ။
The post အမွတ္တရမ်ားနဲ႔ ဂီတ ေငြၾကယ္ပြင့္ ဆရာ ေစာဘြဲ႔မႉး appeared first on ဧရာ၀တီ.